Laatste dag Western Australia

Er zit al weer bijna een maand op. Vandaag was de laatste volle dag in Perth. Morgen vliegen we naar Sydney. Naar regenachtig Sydney waar de vooruitzichten vooralsnog niet veel zon laten zien. De temperaturen daar zijn ook wat lager, dus we hebben de laatste dagen extra genoten van de zon en het heerlijke warme weer hier aan deze kant van Australie.

Eergisteren naar de Pinnacles Desert gereden. Na de bossen, wijngaarden, en kustlandschappen van het zuiden van Western Australie te hebben gezien bood het lege noorden een bijzonder nieuwe aanblik. Tegenliggers kwamen we haast niet tegen op de weg naar de Pinnacles toe, net zo min als dorpjes of huizen. Het was één groot uitgestrekt landschap, met links en rechts van ons in eerste instantie nog dorre, uitgedroogde bomen die overduidelijk lange tijd geenregen hadden gezien maarwat al snel veranderde in laag struikgewas.

Rond lunchtijd maakten we een stop in Lancelin. Op de kaart een dorp, in werkelijkheid een gehucht. Verlaten straten, huizen waar de verf vanaf blakerde en op één enkele pub na niks wat ook maar een reden tot stoppen kon zijn.
Die ene pub was dan ook een bijzondere pub. Mooi gelegen op een lage duin met een veranda en gazon met uitzicht op de zee. Het zware, donkere houtenmeubilair binnenleek rechtstreeks uit het kasteel van Lancelot te komen. De locals die bij vlagen binnendruppelden om een biertje te bestellen en een weddenschap te plaatsten op de paardenraces die getoond werden op drie verschillende schermen leken stuk voor stuk op broertjes van de ZZ-top bandleden.In dit afgelegendorre gebied was geen plek voor estetiek, en de romantiek, mocht die er ooit zijn geweest, was lang geleden verdwenen tezamen met de hoop op een beter bestaan. Niet dat er verlagenheid heerste, meer een bepaalde gelatenheid. Deze mannen hadden zich neergelegd bij hun hardwerkende, eenzame bestaan en haalden hun plezier uit het biertje ende gok op een snel lopend paard.

Nadat we onze hamburgers en friet (veel meer keuze was er niet) hadden verorberd reden we verder op weg naar de woestijn. Onderweg kwamen we opvallende witte zandduinen tegen die ineens opdoken in het landschap. En telkens weer het bord dat ons waarschuwde voor overstekende emoes en kangaroes. Niet voor niets zo vaak geplaatst bleek, want we kwamen langs de route inderdaad meerdere keren emoes en kangaroes tegen. Leuk!

De Pinnacles Desert in Nambung National Park was de moeite en de afstand (een hele dag reizen) waard. Spectaculaire formaties van zandsteen temidden van een woestijn. Mooi!

Walpole -> Rottnest Island

We zijn weer terug op de eerste camping, in de buurt van Fremantle, na onze rondreis inhet zuiden van western australie. Grappige is dat Yinthe de camping (en dan met name de speeltuin) direct herkende en zodra ze de speeltuin zag vanuit de camper stond te popelen om eruit te mogen. 'Uiht! Spelen!' We staan ook weer op dezelfde plek als vorige keer.

Reden dat we hier weer zijn is dat we vanuit Fremantle nog een dagtripje wilde maken naar Rottnest Island. De RottnestExpress ferry bracht onsmet een rotvaart naar het schitterend tropische vakantie eiland waar we met onze gehuurde fietsen op verkenning uitgingen. Heerlijk om weer even te fietsen! De kleine achterop en vooruit met de geit. Heuveltje op, heuveltje af. Omringd door prachtige natuur slingerden we van het ene uitkijkpunt naar het andere en van het ene baaitje naar het andere. Zie de foto's. Echt genieten.

Na de wat regenachtige en frissere dagen in Walpole was het warme weer en de brandende zon weer erg welkom.

Ik houd het deze keer even kort, volgende keer weer uitgebreid verslag.

Ivar, gefeliciteerd met je 4e verjaardag!!!!

liefs van Harco, Yinthe en moi

Windy Albany

Pemberton -> Albany

'En, is het weer al wat beter?' Harco steekt zijn hoofd buiten de deur.
'Nee, nog niet.'
'Hmm... wat zullen we doen? Blijven of doorrijden?'
Het is 7 uur in de morgen. We zijn, zoals elke morgen, zojuist gewekt door Yinthe die uit haar slaapnestje is gekropen en op de rand van het grote bed achterin de camper is gaan zitten. ('Mamma! Pappa! Ui-htttt.')
Het is al een paar dagen minder goed weer. De temperaturen zijn gezakt naar begin 20, wat prima is ware het niet dat het enorm waait.Een harde, frisse wind. Met af en toe een regenbui op de koop toe. Niet het ideale camper-met-kind-weer. Naar buiten gaan is nog wel mogelijk - hoewel de lokale mede-campergasten zich verschansen in hun tenten/campers - maar echt veel te doen is er buiten niet. Het strand is uitgestorven, de speeltuin gaat nog net, maar niet te lang en de pret van een beetje rondwandelen is er snel vanaf als je rillend van de kou achter een kinderwagen aanloopt die niet door jou maar door de wind vooruit wordt geduwd.
'Whale World bezoeken? Wordt aangeraden door de Lonely Planet. En al om 9 uur open.'
En dus begint het dagelijks ritueel van opstaan en ontbijt. Koffie met geroosterd rozijnenbrood met cream cheese voor Harco en mij en een fles melk en volkorenbrood met Nutella voor Yinthe. Daarnawordt de camper gereed gemaakt voor vertrek door de één terwijl de ander Yinthe vermaakt. Zo gaat het bijna elke dag. Wezijn al goed op elkaar ingespeeld en binnen de kortste keren zijn we klaar voor vertrek. Alleen... het is nog maar8uur.

Om jullie even een idee te geven waar wij ons zoal mee bezighouden ;-)

Whale World was overigens erg interessant. In de jaren 50,60 en 70werd er in de buurt van Albany volop gejaagd op walvissen. Cheynes Beach Whaling Station is na de sluiting in 1978 omgetoverd in een museum en laat zien hoe de walvisvaarten het verwerken van de walvissen aan wal er aan toe ging. Je gaat er niet heen voor een leuk dagje rondkijken, hoewel ze er veel aan hebben gedaan om het een aantrekkelijk openlucht museum te maken wat ook goed is gelukt. Maar de historie van de plek en wat zich er heeft afgespeeld brengt toch een ongemakkelijk gevoel met zich mee als je langs de verschillende onderdelen loopt. De'flensing deck' waar de dode walvissen aan wal werden getakeld en in stukken werden gesneden, de enorme zaag die werd gebruikt om het hoofd van de romp te scheiden, de 'cookers' waar de stukken in werden verwerkt tot een vloeibaar geheel. Luguber. 14.600 walvissen zijn daar in de 26 jaar dat de station actief was verwerkt tot olie.
Gelukkig waren er ook een paar andere bezienswaardigheden, waaronder een aantal skeletten van verschillende walvissen en meerdere boeiende films over walvissen en haaien. Al met al een bijzonder museum en zeer de moeite waard.

Goed. Mooi ochtendvullend programma. Terug naar de camping voor Yinthe's middagslaapje (en een paar uurtjes rust voor ons ;-))! Alleen waar we altijd een beetje bang voor zijn.. Yinthe viel op de terugweg al in slaap. En dát betekent meestal dat ze dan níet meer die 2 tot 3 uur wil slapen tussen de middag. En zo geschiede ook deze keer. Helaas! Want zonder slaap kan ons spruitje behoorlijk chagerijnig worden aan het einde van de dag.

Na verwoede pogingen van zowel Harco als mijzelf om Yinthe toch zover te krijgen dat ze nog even ging slapen gaven we het na een uur op en hebben we haar er maar weer bij gehaald. Naar de speeltuin dan maar. Altijd een succes en ook deze keer weer vermaakte Yinthe zich prima. Haren die alle kanten op waaiden, maar met een grote grijns op haar smoeltje rende ze van het ene toestel naar het andere. Ze is net niet oud genoeg om helemaal zelfstandig los te laten en dus moeten wij haar constant in de gaten houden enregelmatig ingrijpen als ze weer eens iets wil doen wat voor veel oudere kindjes bestemd is.

Alle drie redelijk bekaf liepen we halverwege de middag terug naar de camping. Tijd voor een dvdtje en een moment rust. Even bijkomen, haha.

Het leuke van de camping waar we nu op staan is dat het én direct aan zee is gelegen (waar we dus helaas niet zoveel aan hebben op dit moment) én dat het een speciale (privé)ouder/kind badkamer heeft. Met een gigantisch groot bad waar we alle drie makkelijk in passen. Geweldig! Dus net als gisteren hebben we ook vandaag weer heerlijk met z'n drieen gespetterd in het warme water in het grote bad. Een feestje.

En zo zijn we vandaag weer doorgekomen. Niet helemaal een top dag, maar we hebben zeker genoten. Nu hopen op beter weer. Terwijl ik dit schrijf, het is inmiddels 's avonds rond half 9, is het weer alleen maar onstuimiger geworden en giert de wind om de camper heen. Fingers crossed dat de wind morgen gaat liggen en de zon weer tevoorschijn komt.

39 jaar Down Under

Yallingup -> Pemberton

Bedankt iedereen, voor de felicitaties! Hier en op Facebook en via de sms, erg lief dat iedereen eraan dacht! Voelde me echt jarig vandaag.

Het was sowieso een andere dag dan anders. Voor het eerst werden we wakker met regen en was de temperatuur gezakt naar 25 graden (een verademing na vele dagen van 35+!! Overigens alleen hier in Pemberton, in Perth was de verwachting wederom 39 graden... een nieuw hitte record in Western Australia werd daarmee definief gevestigd).
Even waren we bang dat we een dag in de camper zouden moeten doorbrengen, maar gelukkig hield het halverwege de ochtend op met regenen en gingen we op zoek naar een leuk koffietentje mét verjaardagstaart. Pemberton zelf is vrij troosteloos, op de pub van het hotel na, en dus werd ons bij Visitor Information aangeraden door te rijden naar een wijngaard net buiten het gehucht. Een heel goede tip, want de locatie was perfect. Prachtig uitzicht over de wijngaarden en Yinthe had het grote speelveld voor kinderen helemaal voor haarzelf alleen. En de verjaardagstaart....om te smullen! Home-made en zoooo lekker.

We staan momenteel op een Caravan Park in Pemberton. Pemberton zelf is zoals ik al zei niet bijzonder interessant, maar is gelegen midden in het karri forest gebied. Oftewel 'Tall Trees' gebied. En hoog zijn de bomen inderdaad wat nog eens extra geaccentueerd word door de opmerkelijk gladde barst van de boom.
Na Yinthe's middagslaapje - en het voeden van de prachtige wilde ring neck parrots op de camping (zie foto's) zijn we naar het Gloucester Park gereden, waar zich de Gloucester Tree bevindt. Eén van de climbing trees in het gebied en de hoogste boom nog in gebruik in de wereld om bosbranden mee op te sporen. Door middel van spijlen die in de boom zijn vastgemaakt kan je naar de top klimmen op 65 meter hoogte. Harco en ik zijn een paar meter de lucht in geklommen, maar zelfs dan is het al akelig eng, laat staan dat je echt helemaal naar de top klimt. Ik ben normaliter wel in voor zo'n avontuur, maar zelfs al was Yinthe er niet geweest had ik het niet gedurfd. Het lijkt zo makkelijk, totdat je zelf op die dunne spijlen staat en tussen de enorme afstand tussen de spijlen door naar beneden kijkt... Yinthe daarentegen - die wilde natuurlijk ook even proberen - was zo naar boven geklommen ! Het is dat de afstand tussen de spijlen te groot was voor haar, maar anders was ze binnen een mum van tijd buiten grijpafstand geweest en op weg naar de top. Nergens bang voor, die dochter van ons.

Na Gloucester Tree en een wandeling door het bos rondom de boom zijn we doorgereden naar Big Brook Dam. Een dam van niks, maar het meer isprachtig enis omringd door de tall trees. Het water is zo zuiver dat je het kan drinken. De zonnestralen van deondergaande zon schitterden over het meer. Een mooi moment van de dag.

Op de terugweg naar de camping even gestopt bij de enige noemenswaardige pub van Pemberton voor een drankje. Buiten op het terras genoten van een Guinness, omringd door locals die na een dag hard werken vermoedelijk dagelijks een hapje en/of drankje komen doen voordat ze naar huis gaan. Veel mannen, weinig vrouwen en al helemaal geen kinderen. Maar dat kon ons niet deren, we zaten goed daar buiten aan de picknick tafel in de koele avondlucht. Voor Yinthe hadden we de draagbare dvd-speler meegenomen zodat ze Dora kon kijken en wij even ongestoord konden genieten van ons biertje.

Morgen weer een dag!

berichtje van Yinthe

Ik vind het wel raar dat ons huis soms zo maar ergens anders staat. Vorige keer stonden we tegenover een heel groot springkussen, daar liep ik dan elke keer naar toe als ik de camper uit mocht om op te springen. Maar hier hebben ze geen springkussen. Wel een klimrek en glijbaan. Maar diezijn wat verder weg en daar mag ik niet alleen heen lopen van papa en mama. En ze willen niet elke keer met me mee, dus dan moet ik weer bij de camper blijven en dat vind ik niet leuk. Ga ik stiekem toch proberen om bij de speelplaats te komen. Dan hoop ik dat papa en mama even niet opletten. Meestal lukt dat niet...

Gisteren zijn we naar het strand geweest. Papa en mama vonden het een heel mooi strand, i-dy-lisch of zoiets. Het water was heel helder, ik kon de grond zo zien.

Ik vindde golven heel eng. Echt heel eng. Als ik aan de rand van het water sta en er komt een golf op me af dan raak ik bijna in paniek en wil ik dat papa of mama mij DIRECT oppakt, weg bij het water vandaan, want die trekt aan mijn benen zodat ik bijna omval! Maar als we door de golven heen zijn en in het water zijn dan vind ik het wel weer leuk.

Bij het strand is een grote zandbak. Heel groot, ik kan rennen en me laten vallen, overal ! Mama kan heel goed een bal maken van het zand. Ik geef haar een hand vol zand en zij maakt dan een bal en die gooi ik dan weg. Mama heeft wel 100 ballen gemaakt. En papa heeft gesnorkeld en vissen gezien en de duikbril kapot gemaakt. Die was ook eigenlijk te klein, zei hij.

Nu gaan we weer rijden met ons huis, zegt mama. Wijn proeven en boterham eten bij een wijngaard. Ik vind rijden niet erg. Soms mag ik onderweg Dora kijken. En soms ga ik even slapen.

Koombana Beach / Bunbury

Fremantle -> Bunbury

Gisteren via Penguin Island naar Koombana Beach gereden. Een mooie rit langs de kust. We raakten nog verdwaald in één van de wijken van Rockingham en reden langs werkelijk schitterende huizen met mooi aangelegde tuinen... het is goed leven hier in Australie.

Na onze aankomst op de camping in Bunbury zijn we een frisse duik gaan nemen in het zwembad (zie video). Het is zo genieten van het enthousiasme van onze kleine meid - en haar papa ;-)

We raken inmiddels redelijk gewend aanhet leven op camping en aan ons mini-huishouden in de camper. Het is knus en gezellig (en koel). We mogen niet klagen, vergeleken met anderen hebben we een vrij grote en luxe camper. Een soort van dagelijks ritme begint zich langszaam vanzelf te ontwikkelen; Yinthe maakt ons 's ochtends wakker als ze uit haar slaapplek kruipt, waarna Harco koffie klaarmaakt en ik de kleine meid verschoon en kleertjes aantrek. Ontbijt met boterhammen (in tegenstelling tot de Aussies, die borden vol spek, eieren en worstjes wegwerken) en daarna gaan we eropuit.
Rond 12 uur proberen we dan weer terug bij de camper te zijn zodat Yinthe een paar uurtjes kan slapen. 's middags is het tot nu toe eigenlijk nog te warm geweest om echt iets te kunnen doen, behalve naar het zwembad te gaan en de verkoeling van het water op te zoeken. Helemaal aan het eind van de middag gaan we vaak nog even ergens heen. Gisteren zijn we een hapje gaan eten bij een tapas tentje aan de nieuwe haven van Bunbury.

Vanochtend via het wandelpad vanaf de camping de weg overgestoken naar Koombana Beach aan de andere kant van de weg. Het strand staat erom bekend dat er regelmatig dolfijnen te zien zijn. Daar hoopten wij natuurlijk ook op. We hadden geluk...tegen het eind van de ochtend kwamen er ineens vijf dolfijnen op het strand af zwemmen! We liepen ze tegemoet in het water en daar zwommen ze, op nog geen meter afstand van waar we stonden. Heel bijzonder. Wat een mooie ervaring! Onze dag kan niet meer stuk.

Voor iedereen die zich afvraagt hoe het Harco hier bevalt: goed hoor ;-) Volgens mij heeft hij even moeten wennen aan de camper en aan het feit dat hij Yinthe nu continue om zich heen heeft - en dan met name de zorg van het kleine opdondertje, wat toch wel wat energie vraagt -en hij loopt nog net iets te snel voor mijn gevoel (dit warme weer vraagt om sjok-tempo, iets wat niet helemaal in het dna van Harco zit) maar de dolfijnen, een goed boek en de koele biertjes aan het einde van de dag zorgen ervoor dat ook hij tot nu toe enorm geniet van dit avontuur.

Cheers,
Anne-Marieke

Eerste stop: Woodman Point & Fremantle

Gisteren aangekomen op de mooie camping Woodman Point in de buurt van Fremantle. We hebben ons huis (zo noemt Yinthe het) geparkeerd onder een grote boom op een plek pal tegenover de speelplaats.

Het is bloody hot.Een powered site waarbij we de stekker in het stopcontact kunnen steken en de airco in de camper aan kunnen zetten is geen overbodige luxe. De eerste nacht in de camper was nog wat wennen, vooral voor de kleine meid. Een nieuwe slaapplek, en daarnaast één zonder het vertrouwde campingbedje maar gewoon in een door mij omgetoverd slaaphoekje achterin de camper, is allemaal een beetje vreemd. Dat ze er zo uit kan kruipen om te kijken waar papa en mama zijn is nieuw. Maar vandaag begint het al eigen te worden en noemt ze het hoekje al'bed'.

Vanochtend hebben Harco en ik de camper opnieuw ingericht. Alles heeft een vaste plek gekregen, wat wel moet in zo'n relatief kleine ruimte. Daarna zijn we met huis en al naar Fremantle gereden.
Fremantle is een charmant stadje met een grote vissershaven. Leuk om even rond te lopen en te stoppen bij een van de veletea rooms voor onze dagelijkse latte (koffie verkeerd-achtig)Uiteraard ook naar de haven geweest, maar slechts kort even rondgekeken want tegen die tijd was het rond 12 uur en dan wordt het gewoon te heet om rond te lopen. We kunnen de mate van warmte aflezen aan de roodheidsgraad van Yinthe's wangetjes...als die te rood worden is het hoog tijd om verkoeling op te zoeken.

Vanmiddag gaan we het pad volgen wat vanuit de camping naar het strandloopt. Maar nu eerst nog even relaxen in onze campingstoelen voor de camper en wachten op het moment dat de kleine meid kenbaar maakt dat ze wakker is.

Ready for the road!

Yinthe knapte gistermiddag zienderoog op. Gelukkig maar. Vandaag weer helemaal de oude. 'ZWEMMEN!!!'

We zijn er klaar voor! De camper staat buiten op ons te wachten om ingeladen te worden. Wat een gaaf ding. Alles erop en eraan, van alle gemakken voorzien. Een klein maar fijn luxe huis op wielen.

Vanochtend voor de laatste keer nog even naar het strandje geweest om te zwemmen. Het waait sinds gisteren best behoorlijk, iets wat Yinthe niet echt fijn vindt. 'Oh neeee! Koud!' Met uitgestrekte armpjes en een angstige oogjes richt ze zich naarons om opgepakt te worden. Alsof ze een beetje bang is voor de wind.

Gisteravond met de kinderwagen een wandeling gemaakt over de boulevard. Zondagavond drukte. Allemaal mooi geklede mensen die een hapje kwamen eten in één van de vele restaurants of gewoon wat rondliepen langs de winkeltjes. Gezellig. Ik keek mijn ogen uit naar de manier waarop met name de meisjes en vrouwen zich kleden als ze uit gaan. De jonge meisje liepen in mini rokjes of ultra korte broekjes met stuk voor stuk hoge hakken aan de voeten en de wat oudere vrouwen hadden mooie lange jurken aan, ook met hoge hakken eronder. Hakken zijn helemaal in blijkbaar. Hoe hoger hoe beter. En daar liep ik dan, op mijn Birckenstocks... (waar ik overigens nog niemand anders op heb zien lopen, de trend is hier al weer voorbij of nog niet aangeslagen?)

Anyway, mijn ijverige vriend is alweer druk bezig met het inladen, ondanks mijn 'wacht nog even, we hebben alle tijd, dan kan ik even het verhaal afmaken'. Herkenbaar? ;-)

Ik ga dus ook maar even helpen.

@ Pauline - succes met de verhuizing!!
@ Daphne - vandaag Yinthe een heel leuk licht roze topje aangetrokken en ze werd er helemaal bleek van... felle kleurtjes doen het veel beter. Grappig hoe dat ook werkt bij kindjes. Moest natuurlijk meteen aan je denken!
@ oma's en opa's - leuk om jullie even gesproken te hebben! Tot volgende week weer!